Filmy wanna, relacja ojciec-córka

Touch Me Not to oda do ludzkiego ciała i związanych z nim pragnień, ale przede wszystkim ― wezwanie do akceptacji odmienności. Adina Pintilie testuje w swoim filmie terapeutyczny potencjał dotyku, obnażenia ciała i emocji, a towarzyszy jej w tym trójka bohaterów. Wszyscy mierzą się przed kamerą z tym, co ich blokuje, ogranicza, przeraża. Obserwując relacje między nimi, Pintilie stawia pytania o to, jak rozumiemy „intymność”, „piękno”, „związki” czy „pożądanie”. W czasach, w których ciało może stać się polem ideologicznej bitwy, nagość okazuje się manifestacją wolności.

Lata 60-te ubiegłego wieku. Para zakochanych w sobie dzieci ucieka z miasteczka w Nowej Anglii. Lokalna społeczność mobilizuje siły aby ich odnaleźć, wśród członków grupy poszukiwawczej są miejscowy szeryf (Bruce Willis) i szef harcerzy (Edward Norton).

Lata 70., San Francisco. Inicjacja seksualna nastoletniej dziewczyny rozpoczyna się od seksu z chłopakiem własnej matki.

Historia niemieckiej rodziny Essenbeck, przemysłowców, właścicieli fabryki, rozgrywająca się w latach 1933-34, czyli od pożaru Reichstagu do "nocy długich noży". Opowieść o zawiści, walce i upadku godności. Visconti czerpie tu z MacBeth'a, Demonów Dostojewskiego, jak i z Thomasa Manna i z Götterdämmerung Wagnera.

50-letni podsekretarz stanu Stephen Fleming (Jeremy Irons) ma wspaniałą żonę i dwójkę udanych dzieci. Na przyjęciu w ambasadzie poznaje on piękną Annę (Juliette Binoche). Młoda kobieta zostaje jego kochanką. Spotyka się także z jego synem. Wkrótce dochodzi do tragedii...

Młoda rozwiedziona kobieta rozpoczyna nowe życie. Wraz z córką przeprowadza się do nowego mieszkania. Pragnie zapomnieć o nieudanym małżeństwie i poświęcić się wychowaniu dziecka. Jednak niespodziewanie dom zdaje się ożywać: wydaje tajemnicze odgłosy, pojawiają się dziwne zacieki czarnej wody i zdarzają dziwne wypadki.

Amerykańska rodzina przeprowadza się do opuszczonej od 40 lat posiadłości w Hiszpanii. Wkrótce jej członkowie zaczynają zachowywać się bardzo dziwnie, co doprowadza do rozpadu więzi między nimi. Córka, Regina (Anna Paquin) wie, że wpływa na to atmosfera nowego domu. I coś (albo ktoś), co również zamieszkuje ich dom... Dlatego postanawia działać i wraz ze swoim chłopakiem, Carlosem (Fele Martinez) rozpoczyna śledztwo. Wkrótce odnajdują człowieka o nazwisku Villalobbos (Reixach). Jest on architektem, który zaprojektował i wybudował ich dom według instrukcji pewnej bardzo dziwnej grupy ludzi.... W rodzinie Reginy destrukcja postępuje: choroba ojca (Iain Glen) pogłębia się, matka (Lena Olin) zachowuje się tak, jak gdyby wszystko wokół niej było niewidzialne, zabawki małego Paula nagle zaczynają znikać, a Regina odbiera złowieszczy telefon...

Brice Graham, ojciec dziewczyny o imieniu Haley, po serii wyskoków córki i jej konfliktów z prawem, nie ma już najmniejszego pomysłu na to, jak utrzymać buntowniczkę w ryzach. A Haley naprawdę ma fantazję! Gdy jej ostatni wybryk znów kończy się przed sądem, ten orzeka, że krnąbrna nastolatka ma się stawić w renomowanej Akademii Gimnastyki Vickermana. Instytucja to nie dość, że legendarna i prestiżowa, lecz również słynąca z iście militarnego rygoru. To środowisko Haley zna aż za dobrze - niegdyś, z całkiem niezłymi wynikami, ćwiczyła w drużynie juniorek. Tak więc powraca do rzeczywistości pełnej rywalizacji, kompromisów i zasad...

Obraz ukazuje historię kobiecej kapeli rockowej The Runaways. Grupa powstała z inicjatywy perkusistki Sandy West i gitarzystek Joan Jett oraz Lity Ford w roku 1975. Wokalistką została Currie. Wkrótce muzykalnymi dziewczętami zainteresował się menedżer Kim Fowley, który wylansował zespół bazując na niezwykłym jak na owe czasu wizerunku rockmanek odzianych w bieliznę i skórę. W krótkiej lecz burzliwej karierze panie z The Runaways doczekały się przebojów takich, jak "Cherry Bomb", "Queens of Noise" czy "Born to Be Bad". Zespół zakończył działalność w roku 1979. Cheri Currie dołączyła do zespołu gdy miała zaledwie 15 lat - tyle samo, co dziś Dakota Fanning. Wokalistka eksperymentowała z narkotykami i nie stroniła od zakrapianych imprez.

Pod koniec lat 40. XX wieku Dalton Trumbo (Bryan Cranston) był czołowym hollywoodzkim scenarzystą. Zmieniło się to, gdy jego i innych artystów zaczęto prześladować za przekonania polityczne niezgodne z ówczesną wizją rządu. Trumbo był więziony przez 11 miesięcy, a po zwolnieniu z aresztu żadna z wielkich wytwórni filmowych nie chciała zatrudnić go ze względu na opinię publiczną. Zmuszony pisać pod pseudonimem nie zmienił swoich przekonań, a jego praca doceniona dwoma statuetkami Oscara przyczyniła się do zdelegalizowania Czarnej listy Hollywood.